Bedwing je opgewonden leedvermaak over Wilders en zijn chaos
Er was tot deze week een reflex in politiek en journalistiek om de onvrede van PVV-kiezers serieus te nemen door er op alle mogelijke manieren, zowel volks als elitair, begrip voor op te brengen. Bezwaar werd gezien als politiek correct.
Geert Wilders zou hen een stem geven, hun onbehagen vertolken, en dat werd belangrijk gevonden. Nu hij zijn achterban zo evident heeft staan ophitsen gaat die vlieger niet meer op. Nu is het anders. Niet vertolken maar verwekken.
Dat klinkt door in hoofdredactionele commentaren: ‘Vorige week verdedigden we Wilders nog!’ En dat deden journalisten en politici van alle gezindten de afgelopen jaren met hun volle verstand. Zij dachten daar oprecht goed aan te doen. Het is al zo’n tien jaar de nieuwe politieke correctheid in Nederland.
Maar Wilders is geen Pim Fortuyn of Theo van Gogh. Hij loopt niet in hun voetsporen. Hun moorden hebben een venijnig effect gehad op het debat, maar in leven en overtuiging hebben zij zich verzet tegen extreemrechts. Tegen Le Pen, Dewinter, enzovoort. Tegen de types waar Wilders nu mee collaboreert.
Fortuyn en Van Gogh spraken hun vrees uit. De gevestigde orde, de elite, moest veranderen om juist te voorkomen dat zo’n figuur in Nederland zou opstaan.
Het is toch gebeurd. Hun eer is dat te na. De Volkert van der G’s en de Mohammed B’s zijn onze nationale losers. Zij zullen nooit winnaars zijn. De bedreigers niet. De gewelddadigen niet. De racisten niet. De haatzaaiers niet. Gezond verstand en geduld zijn onze enige wapens tegen die waanzin.
Video: Duits maar geen Godwin
Foto-cc: d_vdm
