Het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) publiceerde vandaag een rapport waarin geconcludeerd wordt dat het zogenaamde krachtwijkenbeleid geen gunstig effect had ten opzichte van andere wijken die er qua problematiek in 2007 het meest op leken.
Ten opzichte van. Veel media brouwen daar gekke headlines uit. Zo kopt NRC.nl dat de miljoeneninvesteringen in Vogelaarwijken ‘niets’ opleverden, terwijl De Telegraaf de Vogelaarwijken meteen tot ‘flop’ bombardeert. De Volkskrant kopt dat de aanpak van de Vogelaarwijken is ‘mislukt’, en NOS.nl ziet ‘weinig vooruitgang’ in de krachtwijken.
In het persbericht van het SCP staat dat het krachtwijkenbeleid tussen 2008 en 2012 ‘geen onderscheidend gunstig effect’ had op sociale stijging, leefbaarheid en veiligheid. Het beleid had dus wel effect, maar niet onderscheidend ten opzichte van andere wijken. Daar werd ook geïnvesteerd, maar onder de noemer ‘algemene herstructurering’.
De concentratie van mensen met lage inkomens in de aandachtswijken is sinds midden jaren 2000 geleidelijk minder geworden en de tevredenheid met de woonomgeving is de laatste tien jaar aanhoudend verbeterd. Bewoners zijn optimistischer over de ontwikkeling van hun wijk en hebben steeds minder het idee dat er veel verloedering voorkomt.
Er zijn dus wel positieve ontwikkelingen in de Vogelaarwijken, maar die waren ook al eerder zichtbaar, en zijn tevens in andere wijken te zien die geen aparte status kregen. Toch krijgen veel media het voor elkaar om in hun headlines de indruk te wekken dat het alleen maar slechter met de achterstandswijken gaat. Daar is geen sprake van.
Het rapport toont beslist niet aan dat investeringen in wijken – om achterstanden te bestrijden – helemaal geen effect hebben. Integendeel. Een eerlijker headline zou dan ook zijn geweest, iets in de trant van: ‘Apart krachtwijkenbeleid maakt geen verschil’.
Daar is dan ook meteen de stelling van het SCP in meegenomen dat het etiket ‘Vogelaarwijk’ stigmatiserend kan zijn geweest. Als een wijk als ‘slechtste onder de achterstandswijken’ bekend komt te staan, dan werkt dat mogelijk contraproductief.
Kortom, investeren in achterstanden helpt wel degelijk. Herstructureren van wijken wierp de afgelopen tien jaar vruchten af. Maar wijken met de grootste problemen een apart etiket geven, en daar apart beleid aan koppelen, dat lijkt niet voor herhaling vatbaar.
