Coalitie en sociale partners eens over aanpassing plannen WW en ontslagrecht
‘Ook VVD laat verkorten WW-duur varen’, kopt Trouw. VVD-fractievoorzitter Halbe Zijlstra (foto) zei dinsdagavond dat aanpassing van de plannen voor zijn partij bespreekbaar zijn als sociale partners of oppositie met alternatieven komen die leiden tot vergelijkbare economische hervormingen. Voor oppositiepartij D66 is dat ook belangrijk.
De WW-maatregel zou tot 2017 een bedrag van 700 miljoen euro opleveren. In de jaren daarna loopt dat op tot 1,1 miljard. Daar moet een alternatief voor gevonden worden. PvdA-leider Diederik Samsom ziet er wel ‘ruimte en lucht’ voor. De coalitieafspraken over WW en ontslagrecht waren voor zijn partij altijd al een bittere pil.
CDA-leider Sybrand Buma noemde de soepele houding van de VVD ‘een onbegrijpelijk demasqué’ omdat de partij eerder voor ingrepen in WW en ontslagrecht pleitte. Zijlstra verdedigde zich met het argument dat de VVD zich niet star wil opstellen als de sociale partners met creatieve ideeën komen.
Het overleg tussen de vakbeweging en de werkgevers verloopt ondertussen voorspoedig, zo meldt de Volkskrant. De werkgevers zijn bereid de duur van de WW ongemoeid te laten, zeggen Haagse bronnen tegen de krant. Ook de versoepeling van het ontslagrecht zou geen halszaak zijn. De werkgevers willen op hun beurt dat de door het kabinet opgelegde quota voor het aannemen van arbeidsgehandicapten van tafel gaat.
Een sociaal akkoord komt zo steeds dichterbij, nog voordat de sociale partners de echte onderhandelingen met het kabinet zijn gestart. Als kabinet en sociale partners uiteindelijk tot een akkoord komen is er nog één hobbel: voldoende oppositiepartijen in de Tweede Kamer meekrijgen om een meerderheid in de Eerste Kamer veilig te stellen.
Wat doen de oppositiepartijen?
De PVV en de SP doen niet mee. Voor de PVV maakt dat weinig uit. De partij van Geert Wilders zit het liefst in de anti-alles-modus en heeft zich dus bewust buitenspel gezet. Maar als de vakbeweging een akkoord sluit staat SP-leider Emile Roemer in zijn hemd. Een herhaling van de SP-afgang rondom de verhoging van de pensioenleeftijd dreigt.
De SP heeft destijds met snoeiharde oppositie bijgedragen aan de interne verdeeldheid binnen de vakbeweging. Die heeft veel schade toegebracht, die tot op de dag van vandaag voelbaar is. In de verkiezingscampagne draaide de SP, en accepteerde de verhoging alsnog. Roemer lijdt aan een chronisch gebrek aan strategisch vooruitdenken.
Idem dito voor 50Plus. Het schrappen van de arbeidsmarkthervormingen is vooral gunstig voor oudere werknemers. Zij kunnen moeilijker een nieuwe baan vinden en hebben dus meer bescherming nodig. 50Plus probeert de onzekerheid en onrust onder die groep juist op te stoken, maar zal na een sociaal akkoord, net als de SP, met lege handen staan.
Het CDA kiest nu voor een duidelijke oppositierol en keert zich tegen het akkoord omdat het lastenverzwaringen bevat. De ChristenUnie volgt de lijn van de vakbonden en zal naar verwachting constructief steun geven. Datzelfde geldt voor de SGP.
GroenLinks heeft in november al afstand genomen van de liberale Halsema-Sap-lijn over ontslagrecht en WW. In een brief aan partijleden schreef GroenLinks-leider Bram van Ojik dat het kabinet bij de hervorming van de arbeidsmarkt niet op steun hoefde te rekenen.
Een sociaal akkoord waarin deze ingrepen geschrapt worden past dus in het straatje van GroenLinks, maar de partij zal in ruil voor steun vergroening van de belastingen eisen. Zulke extra lastenverzwaringen zijn voor de VVD op zijn zachtst gezegd geen aantrekkelijk vooruitzicht. Concurrenten CDA, PVV en D66 zijn tegen belastingverhogingen.
Men zal dus bij D66 uitkomen. D66-leider Alexander Pechtold kan met opgeheven hoofd steun geven aan een akkoord als er extra geïnvesteerd wordt in onderwijs.
