Cyprus uit de brand: Het euro-bashen kan doorgaan

In Brussel is een akkoord bereikt over een reddingsplan voor Cyprus. Het Internationaal Monetair Fonds, de Europese Centrale Bank en de Europese Commissie zijn het met de Cypriotische regering eens geworden over een bailout van 10 miljard euro.

Het land moet zelf ook 6 miljard euro bijdragen. Cypriotische spaartegoeden boven de 100.000 euro zullen worden belast met een heffing of omgezet in aandelen, en bij de grootste probleembank van Cyprus zijn spaarders dat geld zelfs helemaal kwijt.

Wat betekent deze deal nu voor het debat in Nederland?

Zondag voorspelde Maurice de Hond dat de PVV van Geert Wilders door deze toestand virtueel de grootste (of: minst kleine) partij is geworden. Wilders raaskalt er regelmatig flink op los als het gaat om miljarden die naar Zuid-Europa gaan om de eurozone stabiel te houden. Het gaat om leningen, maar weinigen geloven dat daar nog iets van terugkomt.

Er is dus onvrede over het redden van Zuid-Europese rommeleconomieën. In dit geval gaat het om een relatief laag bedrag. 10 miljard euro wordt door IMF, ECB en EU aan noodleningen verstrekt. Ter vergelijking: de Griekse bailout bedroeg eerder 240 miljard euro. Dan kan deze 10 miljard voor Cyprus er ook nog wel bij, zou je haast denken.

Binnen de EU draagt Duitsland het meest bij aan dit soort reddingspakketten. Nederland nationaliseerde onlangs in zijn eentje de SNS Bank voor 4,6 miljard met 5 miljard aan garanties. De positie van ons land is sterker dan die van bijvoorbeeld Cyprus. Nederland kan in geval van nood zelf het geld lenen om zieke banken te nationaliseren.

Opmerkelijk is dat bondskanselier Angela Merkel in Duitsland onverminderd populair is. Haar solide handelen in Europa wordt daar juist gewaardeerd. In polls voor de komende verkiezingen in september, blijft Merkel onaantastbaar. Zij loodste Duitsland goed door de eurocrisis heen, en dat lijkt beloond te gaan worden door de Duitse kiezer.

De onvrede bij ons in Nederland gaat dus misschien niet eens zozeer over de redding van Zuid-Europese landen, maar meer over de binnenlandse situatie. Het bezuinigingsbeleid van het kabinet van Mark Rutte? De negatieve beeldvorming, het dieptrieste consumentenvertrouwen, en de onzekere economische vooruitzichten?

De critici die inspelen op die onzekerheid kunnen in ieder geval opgelucht ademhalen. Van de gematigde eurosceptici tot de totale systeemhaters uit de hoek van de PVV. Allen kunnen risicoloos blijven roepen hoe schandalig het allemaal is. Maar wat als Cyprus niet geholpen was? Zouden zij dan juichen en applaudisseren voor onze regering? Nee toch.

Die kritiek kunnen we beter met een korrel zout nemen. Of het nu semi-intellectuele eurosceptici zijn of populistische systeemhaters, voor hen zal het nooit goed genoeg zijn. Zij zijn veel te blij dat ze een stok hebben waarmee ze hun politieke tegenstander kunnen slaan. Maar Nederland schiet met hen natuurlijk geen ene mallemoer op.