Polderhaviken huilen: Nederland moet ook gaan bombarderen
De pogingen van Nederland om zich aan te sluiten bij de internationale coalitie tegen de Islamitische Staat (IS, ook vaak ISIS of ISIL genoemd) zijn voorlopig gestrand vanwege “het onvermogen” om dodelijke wapens te leveren.
Dat meldt de Volkskrant dinsdag op basis van ingewijden. Het kabinet zou nu nadenken over het alsnog aanbieden van dergelijk zwaar wapentuig. ‘Nederland wil heel graag meedoen aan de coalition of the willing. Het is ook nadrukkelijk nog geprobeerd in Wales, maar het is niet gelukt’, vertelt een ingewijde.
Die coalition of the willing bestaat uit de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland, Italië, Denemarken, Turkije, Polen, Canada en Australië. Op de NAVO-top heeft de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry met deze landen overleg gevoerd. Nederland was niet uitgenodigd.
Kinderlijke teleurstelling
In de berichten in de Nederlandse media klinkt een kinderlijk soort teleurstelling door. Zo zegt de rechtse opiniehavik Rob de Wijk tegen de Volkskrant: ‘Er gaat een groot politiek signaal van uit dat Nederland gepasseerd wordt.’
Dat is natuurlijk schromelijk overdreven want de NAVO bestaat uit 28 leden. Het is absoluut niet zo dat Nederland buitengesloten wordt. Er is gewoon een keuze gemaakt voor een kerncoalitie op basis van wat nodig is voor de missie.
De Wijk is dol op militaire strategieën. Vier dagen geleden noemde hij Obama nog “een zwakke leider die risicoloos getest kan worden”, en onderbouwde die stelling met argumenten die niet zouden misstaan op het rechts-radicale Fox News. Vandaag wil hij dat Nederland die “zwakke leider” juist volgt. Inconsistent.
Ideologische verrechtsing
Het woordgebruik is tekenend voor de ideologische verrechtsing in Nederland. De toon is dwingend. Wat vroeger al onze kracht was, is nu nog steeds onze kracht, maar die wordt ontkend vanuit een dwangmatig neoconservatief wensdenken.
Defensie-expert Rob Hendriks van Instituut Clingendael komt trouwens een stuk realistischer over, en zegt: ‘Het echt aanpakken in het hoogste geweldsspectrum is niet de kracht van Nederland. We zitten hier in de tweede lijn.’
Het debat over het neoconservatisme is in Nederland op sterven na dood. Het is de nieuwe norm. Zelfs in de Volkskrant. We zijn een VVD-land geworden. Op meerdere gebieden. Bijvoorbeeld ook in de zorg en de sociale zekerheid.
Oppervlakkige miskenning
Die ideologische klem is in het dossier-IS een miskenning van wie wij zijn. Traditioneel een bemiddelende macht. Evenwicht tussen militair en humanitair. Bijvoorbeeld helpen met lokale trainingen en het opbouwen van een rechtsstaat. En onze unieke identiteit, met Den Haag als stad van het internationale recht.
Het is niet de vraag of Nederland in staat is om op het hoogste geweldsniveau mee te vechten in een oorlog in Irak en Syrië die minstens drie jaar gaat duren.
Natuurlijk zijn we daartoe in staat als we al onze wapens inzetten. De vraag is ook niet of we het willen. Zie het gruwelijke barbarisme van IS en die keuze is snel en vol overtuiging gemaakt. Maar de werkelijke vraag is: past ons dat wel?
Het lijkt erop dat onze bondgenoten een beter beeld hebben van wie wij zijn, dan wijzelf. Misschien moeten we de polderhaviken eens wat minder serieus nemen en ons bewust worden van de beste rol voor Nederland op het wereldtoneel.
Foto: Isafmedia
