D66-aanval op middenklasse • Trickle down-verzinsels in nieuw jasje
D66-probleem Alexander Pechtold eist alweer extra bezuinigingen. Echt nieuws is het niet. Hij probeert dat al twee jaar door te drukken. Tegen de wil van gewone Nederlanders in. Gisteren opnieuw in een campagnestuk in De Telegraaf.
Er komen verkiezingen aan dus de D66-bezuinigingen worden verkocht als ‘lastenverlichting’. In werkelijkheid gaat het niet om een verlichting, maar om een verschuiving van lasten. Vooral mensen met middeninkomens (en lager) worden, als het aan D66 ligt, geconfronteerd met veel hogere doktersrekeningen.
Wat bedoelt Pechtold nou precies? Om een eenvoudig antwoord te vinden proberen we de protserige taal uit het D66-verkiezingsprogramma te decoderen.
De Pechtold-spin: het woord ‘bezuinigingen’ wordt angstvallig vermeden. Hij heeft het over lastenverlichting, uitgavenbeperking, ambitie, hervormingen.
De realiteit: extra bezuinigingen op zorg en zekerheid. Hogere eigen bijdragen en eigen risico’s, lagere toeslagen. Hogere rekeningen voor de middenklasse.
Tricke down-verzinsels
Vooral de hoogste inkomens profiteren van het Pechtold-probleem. Wat hij ‘uitgavenbeperking’ noemt is werkelijk het verschuiven van kosten uit het solidaire collectieve systeem (wij allen samen als belastingbetalers) naar de portemonnee van individuen. Het is logisch dat rijken daar veel meer voordeel van hebben.
De neoliberale D66-ideologie dicteert een fundamentalist geloof in de theorie dat financiële extraatjes voor rijken vanzelf ‘naar beneden druppelen’ richting mensen met middeninkomens en lagere inkomens. Same old, trickle down-verzinsels.
Het is bewezen dat het niet werkt. Ze beloven het al ruim dertig jaar. Het bleek geen trickle down, maar sucking up. Het leegzuigen van de middenklasse en het vertrappen van de armen door een superrijke elite. Inmiddels bezit de rijkste 1% meer dan de overige 99% samen, maar voor Pechtold is dat niet genoeg.
Pechtold staat voor die verregaande Amerikanisering. Een ego-maatschappij waarin rijken steeds rijker worden, armen steeds armer, en de middenklasse verdwijnt. Overheidstaken als zorg, sociale zekerheid en veiligheid verpatst.
Pechtold maakt ongelukkig
Een goed alternatief is het Scandinavische model waarin de overheid eerlijke regels maakt om verschillen binnen de perken te houden, inclusief een stevig systeem van collectieve voorzieningen die voor iedereen toegankelijk zijn. Dat bestaat wel echt. Geen theorie. Het werkt. Dat het banen zou kosten is bullshit.
Uit onderzoeken blijkt dat gewone mensen in zo’n solidaire maatschappij veel gelukkiger zijn, en meer vertrouwen hebben in de overheid en de politiek. Ook blijkt dat de meeste Nederlanders solidariteit als belangrijkste ideologie zien.
We kunnen dus niet anders concluderen dan dat het Pechtold-probleem mensen ongelukkig maakt en het wantrouwen in overheid en politiek vergroot. Hij heeft geen antwoorden op de problemen van onze tijd. Hij is deel van het probleem.
